Het kunstbeen van Jaimé

Jaimé was geen onbekende voor de Steverlyncks. Voor 1936 onderhield Jaimé Picañol ook al goede contacten met de firma Steverlynck uit Vichte, dat accessoires leverde voor de Spaanse ingenieur. Toen de Spaanse burgeroorlog uitbrak engageerde Jaimé zich bij de luchtmacht van het Republikeinse leger in de strijd tegen Franco. Op een missie boven nationalistisch gebied werd zijn vliegtuig neergeschoten en hij raakte zwaargewond aan de knie. Voor geneeskundige hulp deed hij een beroep op zijn vriend Karel Steverlynck, die hem naar Vlaanderen deed overbrengen. Intussen had zijn broer Juan een weefgetouwenfabriekje opgestart in Ieper in de oude werkhuizen Vansteenkiste. Vanuit Ieper kon Jaimé makkelijk naar Londen, waar zijn been uiteindelijk werd geamputeerd. In zijn mémoires verhaalt Karel Steverlynck over deze periode: “In de jaren ‘30 is de broer van Juan Picañol aangekomen, een geamputeerde van de Spaanse oorlog, die op doortocht was om in Engeland een kunstbeen te kopen. Hij bleef enkele weken in Ieper en ik heb seffens vastgesteld dat hij op gebied van mechaniek goed beslagen was. Ik heb hem dan zijn opinie gevraagd over de bekwaamheden van zijn broer en de toekomst van de firma. Hij heeft me geantwoord dat zijn broer onbevoegd was en dat hij ons ging ruïneren indien we het met hem verder waagden. Hij beloofde om de eer van zijn familie te redden, een modern automatisch weefgetouw te bouwen. Als salaris vroeg hij enkel de betaling van zijn pensioen in het hotel en wat drinkgeld.” De legende wil dat hij naast zijn wedde en zijn huisvesting ook in natura betaald werd. In natura betekende dat Picañol met de regelmaat van een klok door Karel Steverlynck zijn favoriete sigaren kreeg aangeboden. Jaimé stond bekend als een harde werker, maar ook als een nors en autoritair man. Hij zou terug in Spanje op 13 augustus 1988 overlijden.